Geboren en getogen in het jaar 1967 in de havenstad Rotterdam te Nederland ben ik opgegroeid met mijn 2 jaar oudere broer en mijn vele neefjes en nichtjes. Al vrij jong was ik gek van sporten en vissen. Het vissen deed ik het meest met mijn broer en mijn neven, gewoon met een vaste hengel en later met een werphengel met een houten handvat met als montage een rood witte drijver wat loodjes en een haak en nog later met de bekende witte twister of een blinkertje. Het liefst zat ik toen al achter de baars aan. Je kon me uittekenen met een hengel en een petje. Uren stond ik aan de waterkant.
Ik werd ouder en ben op hoog niveau gaan sporten en deed dit 7 dagen in de week. Ook ben gaan werken. Hierdoor heb ik het vissen gelaten en heb ik het pas weer op veel latere leeftijd opgepakt.
Ik heb toen een goedkope hengel gekocht en ben met de korst op karper gaan vissen. Na de eerste vis was ik weer besmet met het visvirus. Toch trok ik, zoals in mijn jeugd, naar de roofvis, dit is toch waar mijn echte passie ligt. Het vissen met kunstaas, de verschillende technieken, het lezen van het water, de jacht, de spanning en de ontlading wanneer je met een prachtige vis, groot of klein, in je handen staat en deze weer na een mooi plaatje te hebben geschoten netjes terug in het water zet. Maar ook het delen van alle visavonturen met vrienden, gelijkgestemden, vissen is een belevenis met alles wat erbij hoort en er omheen hangt. Het heeft me al zoveel gebracht: plezier, rust, geweldige avonturen, vriendschappen en zelfs het spreken van dezelfde taal in een ander land. Ik denk dat je mij op nog oudere leeftijd met een rollator aan de waterkant zal zien staan en me gedragen als een blij klein kind bij iedere vangst.
Mijn passie voor het vissen probeer ik zoveel mogelijk te delen via Social Media. Hiermee kun je veel mensen bereiken en laten zien wat voor geweldige sport is. Vissen is niet alleen maar vangen het is iets Magisch, iets wat moeilijk uit te leggen is, iets wat je moet ervaren, iets wat je moet voelen. Het bekruipt je en laat je nooit meer los.
Sommige avonturen blijven je bij zoals ik met 2 vrienden ging vissen op snoek in de Nederlandse polders. Op een gegeven moment haakte ik een plastic tas die op de bodem lag. Bij het binnenhalen zei ik nog wat is die tas zwaar, die zit vol met modder. Eindelijk had ik die plastic tas op de kant en haalde ik de dreg eruit. Ineens zag ik die tas bewegen en hoorde een gespetter. Vol ongeloof zei ik: "Die tas beweegt" ik keek er in en tot mijn grote verbazing zag ik dat er een baars in zat en niet zomaar een baars, die baars was 39 cm. Wat hebben we gelachen, na een mooi plaatje hebben we de baars teruggezet. Af en toe hebben we het er nog over.
Ik kan je niet zeggen hoeveel het vissen voor mij betekent, hoe moeilijk is het om je gevoelens te verwoorden. Ik zou zeggen probeer het eens, ga eens met iemand mee om te ervaren wat voor iets moois en bijzonders het is.
Het gaat niet om grote vissen vangen het gaat om de belevenis, die glimlach op je gezicht.
We Fish We Care…
Anja Becker.